Het zit hem vaak in kleine stapjes
Sociotherapeut Remco werkt bij FPC Dr. S. van Mesdag bij de unit waar tbs-patiënten verblijven in de laatste fase van de tbs-behandeling. “Wat het werk zo boeiend maakt is de enorme diversiteit aan werkzaamheden”.
Remco werkt al zo’n twintig jaar bij FPC Dr. S. van Mesdag, de laatste vijf jaar bij de unit waar tbs-patiënten verblijven in de laatste fase van de tbs-behandeling. Remco is sociotherapeut. “Wat het werk zo boeiend maakt is de enorme diversiteit aan werkzaamheden. Je moet op een werkdag voortdurend schakelen: van het voeren van een moeilijk gesprek met iemand die suïcidaal is naar een discussie over of de aardappelen wel gaar zijn of helpen met het opmaken van iemands bed.”
Wat doet een sociotherapeut?
Sociotherapeuten bevinden zich iedere werkdag in het spanningsveld tussen behandeling en beveiliging. Binnen één van onze behandelunits begeleiden ze patiënten bij het oefenen van uiteenlopende vaardigheden op het gebied van algemene dagelijkse levensbehoeften. Ze begeleiden patiënten in hun behandeltraject richting zelfstandige terugkeer naar de samenleving. Sociotherapeuten werken in wisselende diensten samen met het team aan het creëren van een veilig behandel- én leefklimaat voor patiënten en een veilig werkklimaat voor hun collega’s.
Voortdurend schakelen
Remco: “Bij onze unit is iedereen sterk gericht op samenwerking, zowel medewerkers als patiënten: de behandelcoördinatoren, een forensisch systeemwerker en de reclassering zitten in ons gebouw, de lijntjes zijn superkort. Wat het werk zo boeiend maakt is de enorme diversiteit aan werkzaamheden. Je moet op een werkdag voortdurend schakelen: van het voeren van een moeilijk gesprek met iemand die suïcidaal is naar een discussie over of de aardappelen wel gaar zijn of helpen met het opmaken van iemands bed. Je weet nooit wat er gaat gebeuren tijdens een dienst: het werk is dynamisch. En we hebben onderling als collega’s en met patiënten vaak ook een hoop lol. Humor staat bij ons hoog in het vaandel, maar we zijn uiterst serieus in ons werk. We willen mensen de mogelijkheid geven om het te gaan redden in de maatschappij, die vaak keihard is voor onze bewoners. We willen hen motiveren maar tegelijk ook beschermen. Overkoepelend daaraan is de bescherming van de maatschappij.
Doelgroep is veranderd
In de loop der tijd is de groep patiënten die naar ons doorstroomt compleet veranderd: ze hebben vaker een licht verstandelijke beperking en hun problematiek is complexer geworden. Onze patiënten zitten qua psychiatrische problematiek allemaal door elkaar. We letten wel op of mensen met elkaar matchen. Zo laten we een patiënt met een wat sterkere persoonlijkheid soms wonen tussen patiënten die wat zwakker of kwetsbaarder zijn. Dat werkt vaak heel goed, want zo’n patiënt hoeft dan niet tegen die gebekte medepatiënten op te boxen, al zal hij dat niet gauw toegeven.
Belangrijk is dat we geen valse verwachtingen scheppen van wat een patiënt hier kan bereiken. Het is voor een patiënt vaak een grote overgang. Denk alleen al aan het feit dat bij ons de deuren van patiëntenkamers niet op slot gaan. Een patiënt die altijd in de nacht ingesloten is geweest binnen de kliniek, moet daar vaak erg aan wennen. Het gaat erom dat ze een stukje autonomie terugkrijgen, dat ze positieve ervaringen opdoen.
Prachtig om mee te maken
Ik had vroeger nooit gedacht dat ik bij Van Mesdag zou gaan werken. Het is veelzijdig dynamisch werk, het zit hem vaak in kleine stapjes die patiënten vooruit zetten. Deze ogenschijnlijk kleine stappen zijn grote stappen voor onze bewoners. Wanneer dat lukt is het prachtig om mee te maken. Of dat de bewoners blij zijn, dat je hen het gevoel geeft dat ze er mogen zijn, dat ze zich gewaardeerd voelen en dat ze relatieve rust ervaren. Dat geeft me de prettige gedachte dat ons werk ertoe doet.”
